Lis na Dachu Uroczyska

Otworzyłem dziś w południe okienko kuchenki na ogród i zdębiałem. Stałem oko w oko z rudym lisem, który wygrzewał się w mdłym słońcu na dachu komórek. Mimo, że ślepia miał otwarte, jego mętny wzrok wskazywał, że albo drzemał albo był pijany. Złapałem cyfrówkę i  zdążyłem kliknąć dwa razy, zanim obudził się na dobre i czmychnął, ześlizgując się z dachu w gąszcz zieleni. Mam pomysł na reklamę: „Chcesz obejrzyć lisa z bliska, przyjdź do mego Uroczyska.” Nagle przypomniała mi się fraszka o śpiącym lisie, którą nabazgrałem w marcu zeszłego roku. Nareszcie zrozumiałem, że wiersze to sny na jawie, które czasem materializują w formie lisów, kwiatów albo nawet kobiet.

Fraszka
Lis pod cisem siedział cicho Bo w tym cisie drzemie licho
Jak wcisnęło się nikt nie wie Jest tajemnic wiele w drzewie
Lis wie o tym, zęby ściska Lichu nie da wleźć do pyska
W ciszy cisu, w jego cieniu Lis już marzy o swym śnieniu
O lisicy, tłustych kurach…Wtem bęc!licho spada z góry
Tak jak pocisk z ciemnej chmury Co u licha jest z tym cisem
Że nie daje pospać lisom?

Tagi: lis, ogród, uroczysko widuna